Jak napisać CV dla choreografa

OPIS ZAWODU

1. Zadania i czynności robocze.

Inną nazwą zawodu jest baletmistrz. Głównym zadaniem choreografa jest tworzenie, komponowanie choreografii tańca i baletów. Sztuka choreografii skupia się na łączeniu form i figur tanecznych z bardzo ważnymi elementami wspomagającymi to są kostiumy, dekoracje, rekwizyty, oświetlenie, muzyka, tytuł i konwencja programu. Zadaniem choreografa jest połączenie tych wszystkich czynników w spójną całość. Zawód choreografa jest związany ściśle ze sztuką. Choreograf powinien rozumieć sztukę i ją czuć. Jest w pewnym sensie artystą, reżyserem przedstawienia tanecznego. Artysta przekazuje pewną ideę, a jej temat powinien wypływać z miłości do sztuki. Temat kompozycji jest zazwyczaj wymyślony spontanicznie bądź na zamówienie. Jego wizja, upodobania i doświadczenie nie powinny kolidować z zamówieniami widowisk. Choreograf pracuje przede wszystkim z tancerzami. Ich narzędziem do wypowiadania emocji jest ciało, ruch. Komponując choreografię, pracownik powinien mieć na uwadze indywidualność każdego tancerza. Dzięki temu może mu podnosić poprzeczkę w postaci wymaganych figur tanecznych, czy dostosowuje predyspozycje tancerzy do przygotowanego projektu. Aby choreograf mógł oceniać możliwości artystów, musi mieć wyostrzony zmysł obserwacji. Choreograf powinien mieć na uwadze to, że zwykli odbiorcy rzadko dobrze znają się na tańcu. Dlatego musi ułożyć taniec tak, by tancerze trafnie wyrazili emocje dopasowane do tematu. Publiczność bardziej wzrusza taniec i emocje niż temat tańca. W swojej pracy choreograf musi zwracać uwagę na logikę operowania ciałem i różnorodność, a przede wszystkim na estetykę tańca i wszystkich elementów wspierających. Zazwyczaj choreografie są tworzone pod dzieła literackie, gdzie jest wiele skomplikowanych relacji międzyludzkich. Jest to bardzo trudne zadanie, by tylko za pomocą tańca wyrazić to co nie wyrażalne.

2. Środowisko pracy.

Praca choreografa ma miejsce w salach i studiach baletowych z ogromną ilością luster, a także w salach gimnastycznych. Ważne jest to, by była w miarę spora przestrzeń dla tancerzy i dla choreografa podczas układania kompozycji tanecznej, albo podczas ćwiczeń. Kolejnym miejscem pracy dla choreografa jest jego dom, mieszkanie, w którym opracowuje temat, muzykę, wymyśla rodzaj kompozycji. W przypadku łyżwiarstwa figurowego, praca choreografa odbywa się na lodowisku. Jedyną uciążliwością w tej pracy może być zbyt intensywne światło oraz mocne nagłośnienie w salach. Praca choreografa ma charakter samodzielny. Sam układa i wymyśla całą choreografię łącznie z muzyką, kostiumami, kompozycją itp. Samodzielnie wybiera tancerzy i uczy ich danego układu. Podczas prowadzenia lekcji z tancerzami , jego praca ma charakter zespołowy, gdyż wszyscy tancerze pracują nad utworzeniem układu. Kontakty są niezbędne w tej pracy. Jednak tak stan rzeczy może prowadzi do wielu konfliktów na tle zawodowym, jak i prywatnym. Te konflikty mogą potęgować trudne charaktery artystów, którzy walczą przy każdej okazji o swoją indywidualność. Choreograf zazwyczaj pracuje około 9/12 godzin dziennie. Często ten limit jest przekraczany o 4 czy 6. Jest to  zależne od wielkości i wagi układanej choreografii. Nie jest to normowany tryb pracy. Praca może się odbywać w dzień lub w nocy, a także w dni wolne od pracy. Choreograf podlega dyrektorowi, kierownikowi placówki kulturalnej. W praktyce tacy kierownicy dają wolną rękę swoim pracownikom, ponieważ wiedzą, że każde ograniczenie jest dla artysty niekomfortową sytuacją.

3. Wymagania psychologiczne, wymagania zdrowotne i fizyczne, warunki podjęcia pracy w zawodzie.

Praca choreografa nie należy do łatwych zwodów. Trzeba posiadać pewne wrodzone cechy, które pozwalają na wykonywanie tego zawodu. Trzeba mieć specjalne predyspozycje do pracy, których nie można się nauczyć. Umiejętność tworzenia, komponowania, wyczucie tego co jest odpowiednie w danym momencie (czyli poczucie dobrego smaku) są tymi cechami. Kolejnymi bardzo użytecznymi cechami jest zmysł obserwacji, bystre oko i wrażliwe ucho. Pierwsze umożliwia wychwycenie odpowiednich figur, linii tanecznych. Dzięki drugiej choreograf musi tak ułożyć taniec, by pasował do muzyki, taktu, harmonii, dynamiki i melodii. Umiejętności psychologiczne także są bardzo ważne. Praca w zespole wymaga dobrego przygotowania psychologicznego. Choreograf musi nawiązać dobre kontakty z tancerzami, motywować ich, a czasem skarcić. Musi mieć łatwość w wypowiadaniu się w mowie i ruchu, gdyż takimi metodami uczy zespół kompozycji. Następnymi cechami jest szybkość i pomysłowość w podejmowaniu decyzji, to tyczy się nie tylko metody pracy nad kompozycją, ale także podczas pracy z zespołem tancerzy. Wiąże się to z ogromną presją, czy jego decyzje są rzeczywiście trafne i czy nie spotkają się z ogólnym obruszeniem. Natchnienie, improwizacja, muzykalność są elementami, które charakteryzują ten zawód.

4. Możliwości awansu w hierarchii zawodowej, możliwości podjęcia pracy przez dorosłych, zawody pokrewne, polecana literatura.

Aby uzyskać awans na pewno trzeba mieć bardzo dobrą sprawność fizyczną i ogólne predyspozycje do wykonywania zawodu. Ponadto trzeba posiadać minimum średnie wykształcenie ogólnokształcące lub zawodowe- uzyskanie dyplomu tancerza. Zazwyczaj tej pracy podejmują się osoby, które ukończyły działalność sportową, taneczną zawodowo. Choreografami zostają byli artyści tancerze. Osiągnięcia i doświadczenia, także dobra opinia są przepustką do awansowania. W Polsce istnieje jedna placówka, która szkoli tancerzy- choreografów na poziomie studiów wyższych. Jako awans można uznać wyrobienie dobrej marki, nazwiska choreografa wśród odbiorców i w środowisku artystycznym. W hierarchii organizacyjnej nie ma możliwości uzyskania awansu. Istnieją inne zawody pokrewne, są to: sportowiec, artysta cyrkowy, reżyser, aktor, dramaturg, artysta tancerz. Nie można także zapomnieć o dobrej sprawności fizycznej. Jest to praca zaliczana do ciężkich. Choreograf jest narażony na przeciążenie układu mięśniowo- kostnego. Przeciwskazaniem do wykonywania tego zawodu są choroby układu krążeniowego, oddechowego i układu kostno- mięśniowego.

5. Możliwości zatrudnienia oraz płace.

Według badań GUS-a w roku 2002 do urzędu pracy zgłosiło się czternastu bezrobotnych choreografów. W drugim półroczu ta liczba zmniejszyła się do 5. Najłatwiej  jest znaleźć pracę w dużych ośrodkach miejskich, gdzie odbywa się wiele wydarzeń kulturalnych. Jednak jest ogromny problem, ponieważ coraz więcej tancerzy kończy karierę w wieku 30/40 lat, a następnie zostają choreografami albo zakładają własne szkoły tańca. Wynagrodzenie jest zależne jaką ścieżką kariery pójdzie choreograf. Jeśli pracuje jedynie w domu kultury, jego pensja nie będzie zbyt wysoka, ponieważ państwo przeznacza mało pieniędzy na kulturę. Jeśli choreograf pracuje na zlecenia większych teatrów telewizji, festiwali jego zarobki mogą być rzeczywiście wysokie. Średnie wynagrodzenie mieści się w granicach dwóch tysięcy. Jednak zarobki są zależne od wykształcenia, sławy oraz od placówki, w której pracuje choreograf.

 

POBIERZ WZORY:

 

NAJWAŻNIEJSZE PORADY JAK NAPISAĆ CV DLA CHOREOGRAFA:

Curriculum Vitae funkcjonalne to dokument, w którym na pierwszym miejscu podkreślone są umiejętności i zdolności jakie posiada aplikant. Ważne jest ich udokumentowanie i poparcie, gdzie je nabyliśmy i wykorzystywali.

Tworząc CV trzeba wspomnieć o kwalifikacjach zawodowych i umiejętnościach. W tej części dokumentu powinny się znaleźć informacje o znajomości języków, ukończonych szkoleniach, czy też o posiadanych licencjach.

W postępowaniu rekrutacyjnym niedozwolone jest kłamstwo. Trzeba zamieszczać tylko i wyłącznie prawdziwe informacje na swój temat. Nie należy ubarwiać swojego życiorysu. Gdy kłamstwo wyjdzie na jaw, najemy się wstydu i będziemy skreśleni z listy.

Curriculum Vitae nie jest dokumentem szablonowym lecz naszą autoreklamą, która powinna zainteresować pracodawcę. Profesjonalne CV ma wyróżniać aplikanta spośród innych kandydatów, podkreślając jego predyspozycje i kwalifikacje.

Dużym błędem osób szukających pracy jest wysyłanie tego samego dokumentu do kilku pracodawców. Każde stanowisko pracy jest inne dlatego CV też musi być uszyte na miarę danej oferty zatrudnienia.

Curriculum Vitae powinno zmieścić się na jednej lub maksymalnie na dwóch kartkach A4. Dokument powinien zawierać tylko najważniejsze informacje, które będą przydatne w pracy na nowym stanowisku. Nie warto pisać o pracy w drukarni, jeśli staramy się o pracę w banku.

Pisząc o językach obcych nie można podać nieprawdziwych informacji. Są one bardzo łatwe do wychwycenia. Wystarczy, że pracodawca poprosi nas o krótką wypowiedź w danym języku lub co gorsza sam zacznie dyskusję w języku, który niby umiemy.

Doświadczenie zawodowe umieszcza się w kolejności odwrotnie chronologicznej. Należy napisać daty pracy, piastowane stanowisko oraz zakres obowiązków.

 

Pozostałe wzory dla prawie 300 zawodów: www.startcv.pl/wyszukiwarka